ανέφετος

-ον

αυτός που δεν επιδέχεται έφεση, τελεσίδικος, ανέκκλητος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < έφεση. Η λ. μαρτυρείται από το 1840 στο Ιταλοελληνικό Νομοτεχνικό Λεξικό].